جنگ های صلیبی جنگ های دویست ساله بین مسیحیان و مسلمانان است که به ظاهر برای بازپس گیری بیت المقدس از دست مسلمانان بود. البته دلایلی دیگر مانند گرفتن تجارت دریایی از دست مسلمانان و سروری بر آبهای آزاد توسط کشورهای اروپایی و دست یافتن به سرمایه افسانه ای حاصل از این تجارت ها هم مطرح می شود. ولی با بررسی های بیشتر می توان به نتایجی دیگر رسید.
ظاهر قضیه برای خوانندگان تاریخ روشن است. ولی در واقع با رشد بیش از پیش فرهنگ اسلام در بنادر تجاری توسط تجار مسلمان و اقبال تعداد زیادی از پیروان دیگر ادیان به اسلام و البته قدرت گیری ملت های مسلمان، نگرانی هایی برای الیگارشی یهود به وجود آمد.
پیش از این ماجرای پیشرفت اسلام در اندلس اتفاق می افتد. ماجرایی شنیدنی و البته غمبار برای مسلمانان. سقوط مسلمانان در اندلس به ظاهر برای به دلیل جنگ های داخلی حاکمان و ملوک الطوایفی در اندلس است. فساد و بی لیاقتی و بی بند و باری هم از تحلیل تاریخ مسلمانان اندلس به دست می آید. ولی در واقع یهودیان و مسیحیان طی برنامه ریزی سازمان یافته در نقش پزشک، مشاور و یا همسر در دربار نفوذ می کردند و با ترویج فساد بین آنها و دوری مسلمانان از اسلام و قوانین اسلام نابودی تدریجی و پله پله اسلام در میان مسلمانان را به ارمِغان می آوردند.
البته نام مسیحیان هم از دیگر ظواهر ماجراست. در واقع پشت این مسیحیان و دولت های مسیحی حکومت پنهان یهود حاکمیت می کند. واقعیتی که با رخنه الیگارشی یهود در دولت های اروپایی به راه افتاد و تاکنون ادامه دارد. به ظاهر پادشاهی تصمیم می گیرد که به حکومتی مسلمان حمله کند ولی در واقع مربی یهودی یا پزشکی یهودی یا شخص نفوذی دیگر تصمیمات او را ساماندهی می کند.
شخصی که طبق فرمان رئیس(شاه یهودی) خود قوانین مدون تلمود را اجرا می کند. در واقع جنگ هایی چندین و چند ساله را قوم بی آزاری شکل می دهند که در ظاهر کم و پراکنده هستند و هیچ جایی برای اسکان ندارند. ولی قومی یکپارچه و متحدند که اندیشه ای جز نابودی اسلام ندارند چراکه اسلام نقشه هایشان را نقش بر آب می کند. نقشه های شومی که تلاش می کند فقط نژاد پاکی مثل یهود فرمان براند و برتری جویی کند. از نظر آنها مردم دیگر باید برده های این نژاد پاک باشند.
در اینجا به یک واقعیت مسلم تاریخی اشاره می کنیم. در سده یازده میلادی امیرنشین طلیطله کانون شکوفایی فرهنگ و اقتصاد در اروپا بود و خاندان بنی ذوالنور کشوری مرفه جدید ساخته بودند. نفوذ فرهنگ اسلامی تا حدی بود که تا دو سده بعد از استقرار سلطه مسیحی و سران یهودی، نوشته های این ایالت به زبان عربی ولی با خط عبری بود.
در سایه این رفاه، امنیت بی نظیری در منطقه حاکم بود؛ به طوری که به تدریج یکی از مناطق پر جمعیت یهودی نشین شد. به تدریج الیگارشی یهودی رهبری یهودیان را در این نقطه به دست گرفت. خاندان لوی، فریزوئل، شوشن، الفخار و زادق اعضای این الیگارشی بودند. برنامه آنها نفوذ در میان حاکمان اروپایی بود. برای مثال فریزوئل پزشک مخصوص و وزیر مالیه آلفونسوی ششم شده بود. شخصیتی که به سید شهرت داشت. چند سال بعد شخصی با لقب آل سید و با نام رودریگو دیاز ویواری ژنرال بازنشسته دربار آلفونسوی ششم فرماندهی گروهی برای تهاجم و غارت سرزمینهای مسلمان کوردوبا را به عهده گرفت و به قهرمان افسانه ای صلیبی تبدیل شد. در واقع با سرمایه گذاری چند یهودی به والنسیا حمله کرد.
این پیوند سرآغاز پیوند قدرت مالی و اطلاعاتی یهود با قدرت نظامی شهسواران صلیبی و دولت های اروپایی بود، پیوندی که تا امروز ادامه دارد. وقتی به اقدامات جنگجویان صلیبی در این دوره جنگ ها نگاهی بیندازیم متوجه شباهت این اقدامات به کارهای صهیونیسم در جهان می شویم؛ اقداماتی نظیر مثله کردن مسلمانان، منهدم کردن کشتی حجاج، آتش زدن مساجد، بیرون کردن مسلمانان از اروپا.
