ویسپَرِد=ویسپَه رَتَوُ (پهلوی : ویسپرد) از ترکیب دو واژۀ اوستایی “ویسپَه” (همه) و “رَتَوُ” (رَد، راد، سرور، خدایگان) به معنی همۀ ردان یا سروران {دینی} ترکیب شده است. ویسپرد که 24 کرده (فصل) دارد، در واقع برای خود کتاب مستقلی نیست، بلکه در بر گیرندۀ افزوده هایی است برای یسناها. فصل بندی ویسپرد در نسخه های گوناگون تغییر می کند. این در حالی است که نسخۀ آنکتیل دو پرون و اشپیگل 27 کرده، و نسخۀ وِستِرگاد 22 کرده دارد، نسخۀ گجراتی بمبئی به 24 کرده تقسیم بندی شده است.
در ویسپرد به هر آنچه که به دلیل سودمندی در خور ستایش و نیایش است درود فرستاده شده و بیش از دیگر بخش های اوستا از هر یک از آفریدگان نیک اهورامزدا یاد شده است.
ویسپرد، به ویژه گات های 1 تا 27، از نظر نگارش همانند یسناها (به استثنای گات ها) است و از دید موضوع نیز در ویسپرد به کمتر نوشته هایی بر می خوریم که در یسناها نباشد. البته ویسپرد رسا تر از یسناها است. خواندن ویسپرد بدون یسناها نا شدنی و امری غیر ممکن است.
سرچشمه
پایگاه پژوهشی آریابوم