گودرز دوم ( اشک بیستم ) بیستمین پادشاه از سلسله اشکانی بود ، که از سال ۴۶ پیش از میلاد تا ۵۱ پیش از میلاد بر ایران حکومت کرد .
این شاه از خاندان اصلی اشکانی نبود ،
بلکه فرزند گیو پادشاه ورکانه بود که خویشاوند و وابسته به خاندان سلطنتی اشکانی بودند .
دلاوری ها و شجاعتهای این دو در شاهنامه فردوسی منعکس شده است .
پادشاه پیش از او وردان یکم و پادشاه پس از او بهنام دوم نام داشت .
وی از دودمان اشکانیان ، دارای دین و مذهب مزدیسنا و پدرش ( پدر خوانده ) اردوان دوم بود .
گودرز در سال ۵۱ پیش از میلاد درگذشت .
وی بعد از مرگ اردوان سوم که هجدهمین پادشاه از سلسله اشکانی بود ، با وردان پسر او ( اردوان سوم ) بر سر رسیدن به تاج و تخت پادشاهی به مبارزه پرداخت .
گودرز بعد از شکست دادن وردان و دستگیر کردن او ، بر تخت پادشاهی نشست .
عده ای از مورّخان بر این باورند که گودرز پس از پیروزی ، با وردان از در آشتی درآمد و برخی دیگر معتقدند که او را کشت .
گودرز در تاریخ سلسله اشکانیان به خشونت و سخت گیری مشهور است .
به همین دلیل مجلس مهستان او را شایسته این مقام و جایگاه ندانست و با فرستادن نمایندگانی به روم از رومیان درخواست کردند که یکی از پسران ( احتمالاً نوادگان ) فرهاد چهارم به نام مهرداد را برای اداره ی امور کشور به ایران بفرستند .
رومیان با این درخواست موافقت کردند ، اما در جنگی که میان گودرز و مهرداد درگرفت ، مهرداد شکست خورد و گودرز گوشهای او را برید تا وی را به نقص عضو که موجب جرمان وی از پادشاهی می شد ، دچار کند .
مدت کوتاهی بعد از این اتفاق در سال ۵۱ پیش از میلاد گودرز درگذشت .
« کتیبه گودرز »
در دامنه کوه بیستون به دستور گودرز دوم کتیبه و نقش و نگارهایی حجاری شده است که در آن پیروزی گودرز بر رقیبانش به ویژه چیره شدن او بر مهرداد نگاشته شده است .
