اَرت یا اَرد (اوستایی:اشی) در آیین ایزد نگهبانِ دارایی است. ارت یشت از دَه کرده و شصت و دو بند تشکیل شده است. همۀ خوشی ها و لذت ها، شکوه و نعمت و سازش و آرامش، غذای فراوان و گوناگون، آذوقه و ذخیرۀ بسیار در انبار، بوهای خوش و بستری با بالش های آراسته و خانه های خوب و استوار، ستوران و گله و ایوان های زیبا، زنان و دختران نیکو، با دست بند و خلخال و طوق و کمربند آراسته و اسبان تیز تک و گردونه های خروشنده و نیزه و تیر و همچنین شترهای کوهان بلند و زر و سیم و جامۀ ارزنده از آنِ خاندان مرد پارسایی می شوند که فرشتۀ ارت از او خشنود باشد.
بندهای 15 تا 22 نیز که بسیار زیبا سروده شده اند، دربارۀ گفت و گوی زرتشت است با این فرشته.
بندهای 23 تا 52 دربارۀ ستایش و نیایش نامداران و شاهان از ارت است. بندهای 54 تا 62 در ستایش ارت است. بندهای 55 تا 56 دربارۀ رقابت تورانیان و ایرانیان است.
بندهای 57 تا 59 مانندی هایی با وندیداد دارند و از لطافت یشت ها برخوردار نیستند. در این بندها به زنانی اشاره می شود که پیش از زایمان جنین را می افکنند و یا پنهان از شوهر خود، با مرد دیگری پیوند جنسی دارند و فرزندی را که از این راه می یابند، به دروغ فرزند شوهر خود وانمود می کنند و یا فریفتن دختری شوی ناگزیده و آبستن کردن او.