بلاش سوم ( اشک بیست و ششم ) بیست و ششمین شاه ایران از خاندان اشکانی بود ، که از سال ۱۲۹ میلادی تا سال ۱۴۷ میلادی سلطنت کرد . پیش از او پاکور دوم ( شاه رسمی ) و خسرو یکم ( شاه شورشی ) و پس از او بلاش چهارم بر تخت سلطنت نشستند .
وی از دودمان اشکانیان ، پسر پاکور دوم و دارای دین و مذهب مزدیسنا بود .
بلاش سوم بعد از خسرو یکم به شاهی رسید . وی در حدود ۲ سال آخر حکومت خسرو ادعای سلطنت کرد . در زمان او ، آلانان برای بار دوم به ایران هجوم آوردند . بلاش سوم به دلیل مشکلات فراوان و به این علت که سپاه اشکانی از توانایی و قدرت پیشین برخوردار نبود به سختی این مشکل را برطرف کرد و این نشانهٔ سستی و ناتوانی اشکانیان در این دوران میباشد .
دورهٔ پادشاهی بلاش سوم به جز این مورد رخداد خاص دیگری نداشت و این گونه به نظر می‌رسد که او مدعی خاصی نداشته است . روم نیز در آن زمان ترجیح می داد تا به جای نبرد های پر هزینه و سخت ، از به نزاع انداختن همسایگان با یکدیگر یا به وجود آوردن جنگ های داخلی خواسته های خود را برآورده ( عملی ) سازد .
بلاش سوم ، اردشیر بابکان پایه گذار سلسله ساسانی و نابود کننده سلسله اشکانی را به فرمانروایی پارس منصوب کرد .
« مرگ بلاش سوم »
سرانجام وی در سال ۱۴۷ میلادی درگذشت .
عکس فوق نگاره ای از سکه ی بلاش سوم ، بیست و ششمین شاه اشکانی میباشد .
