خسرو، که در نوشته های تاریخی با نام خسرو زورستان شناخته شده است، در ۴۲۰ میلادی پس از مرگ یزدگرد یکم ساسانی ادعای پادشاهی کرد. خسرو فرزند بهرام چهارم، سیزدهمین امپراتور ساسانی بود. گروهی از مهان (بزرگان) کشور پس از مرگ یزدگرد یکم ساسانی، او را به عنوان شاهنشاه انتخاب کردند.
بهرام پنجم شاه ساسانی، پسرعموی خسرو، با این تصمیم اشراف مخالفت کرد. چرا که پدرش یزدگرد یکم او را به عنوان جانشین انتخاب کرده بود و بزرگان نیز به دلیل دلخوری از یزدگرد نمیخواستند هیچ کدام از پسران وی به پادشاهی برسد.
بهرام که در حیره اقامت داشت از شاه حیره تقاضای پشتیبانی نظامی کرد و او لشکری زبده به بهرام گور داد. سپس بهرام گور به تیسپون لشگر کشید و به بزرگان کشور قول داد که همه بدی های پدرش، یزدگرد یکم (یزدگرد بزه‌کار) را جبران کند.
بر طبق شاهنامه، بهرام گور پیشنهاد کرد که تاج پادشاهی را بین دو شیر گرسنه قرار داده شود، و کسی که بتواند شیرها را هلاک کرده و تاج را بردارد، شاه ایران شناخته شود. پیش از آغاز مسابقه خسرو از شرکت در آن سرباز زد، ولی بهرام با شجاعتی بی نظیر موفق شد شیرها را کشته و تاج و تخت کیانی را بردارد و به این ترتیب شاهنشاه ایران شود.
پس از این واقعه یعنی به پادشاهی رسیدن بهرام گور، دیگر هیچ آگاهی از خسرو زورستان و سرانجام کار او در دست نداریم.
سرچشمه
زوال و سقوط شاهنشاهی ساسانی – پروانه پور شریعتی