سلطان عبدالمجید یکم ، ( به ترکی عثمانی : عبدالمجید اول ) سی و یکمین سلطان و خلیفه امپراتوری عثمانی بود ، که از ۲ ژوئیه ۱۸۳۹ میلادی تا ۲ ژوئن ۱۸۶۱ میلادی سلطنت کرد .
پیش از او محمود دوم و پس از او عبدالعزیز یکم بر تخت سلطنت نشستند .
سلطان عبدالمجید یکم پسر سلطان محمود دوم و بزم عالم سلطان بود و در ۲ ژوئیه سال ۱۸۳۹ ، جانشین پدرش سلطان محمود دوم شد .
وی در ۲۵ آوریل ۱۸۲۳ در امپراطوری عثمانی زاده شد .
او را با القاب ، خادم الحرمین الشریفین ، خلیفه مسلمین و امیرالمومنین نیز مینامیدند .
عبدالمجید یکم از خاندان عثمانی و دین و مذهبش سنی بود .
او پنج همسر با نام های زیر داشت :
* شوق افزا سلطان
* تیر مژگان قادین
* پرستو قادین
* گل جمال قادین
* گلستو خانم
وی همچنین صاحب چهار فرزند با نام های مراد پنجم ، عبدالحمید دوم ، محمد پنجم و محمد ششم بود .
اهمیت دوران سلطان عبدالمجید یکم به علت ظهور جنبش‌های ملی‌گرایانه در سرزمین های عثمانی بود . او تلاش و کوشش بسیاری کرد تا موضوع عثمانی‌گرایی را تقویت کند تا با جنبش های قوم‌گرایی درون امپراتوری عثمانی مقابله نماید ، اما به‌رغم کوشش هایش برای ادغام غیرمسلمانان و غیرترکان درون امپراتوری ، موفق نشد کاری از پیش ببرد .
وی همچنین سعی بسیاری کرد تا با قدرت‌های بزرگ اروپای غربی ، همانند انگلستان و فرانسه ، که در نبرد کریمه علیه روسیه با عثمانی همکاری کرده بودند ، اتحاد ایجاد کند .
به دنبال آن ، در کنگرهٔ پاریس در ۳۰ مارس ۱۸۵۶ ، امپراتوری عثمانی به جمع خانوادهٔ ملت‌های اروپایی اضافه شد .
از دیگر دستاوردهای سلطنت و حکومت سلطان عبدالمجید یکم ، تعقیب دورهٔ تنظیمات بود که به وسیله پدرش سلطان محمود دوم پایه‌گذاری شده بود . وی موفق شد در سال ۱۸۳۹ به صورت مؤثری اصلاحات درون امپراتوری عثمانی را شروع کند .
« مرگ سلطان عبدالمجید یکم »
سرانجام وی در ۲۵ ژوئن ۱۸۶۱ در سن ۳۸ سالگی در درگذشت .
عکس فوق نگاره ای از سلطان عبدالمجید یکم میباشد .
