هفتن یشت، یکی از بخش های اوستا، کتاب مقدس ایرانیان باستان می باشد. وقتی به متون هفتن یشت نگاهی می اندازیم با دیدت زبانی مخدوش و نا مفهوم رو به رو می شویم که این خود نشان دهنده متاخر و ضعیف بودن این یشت می باشد.
در هفتن یشت فهرستی از هفت امشاسپند کیش زرتشت را می بینیم که القاب و صفاتشان در کنار آنان نوشته شده است. هفتن یشت دارای 15 بند می باشد که به طور معمول هفتن یشت کوچک خوانده می شود
هفتن یشت بزرگ، قسمتی از یسنا ها می باشد. در هنگام ستایش خداوند، بیشتر اوقات هر دو یعنی هفتن بزرگ و هفتن کوچک با هم خوانده می شوند، اما هنگامی که نیایشگر بخواهد فقط هفتن یشت کوچک را بخواند برای او لازم است که بند های یازدهم تا چهاردهم را هفت بار تکرار کند.
اهوره‌مزدایِ رایومندِ فره‌مند را ستایش می کنیم.
اَمشاسپندان، شهریارانِ نیکِ خوب کُنش را ستایش می کنیم.
بهمن اَمشاسپند را ستایش می کنیم.
آشتیِ پیروز را که دیدبانِ دیگر آفریدگان است، ستایش می کنیم.
دانشِ سرشتیِ مزدا آفریده را ستایش می کنیم.
دانشِ آموزشی مزدا آفریده را ستایش می کنیم.
سرچشمه
پایگاه پژوهشی آریابوم