اندرز اغر (به پارسی میانه Andarzaghar) فرمانده ساسانی در زمان یزدگرد سوم آخرین پادشاه ایران بود که در جریان حمله اعراب به ایران در برابر مسلمانان جنگید.
اندرز پیش از حمله تازیان به ایران ساسانی کنارنگ(مرزبان) یکی از شهر های خراسان بود ولی پس از آغاز جنگ بین ساسانیان و اعراب، یزدگرد سوم پادشاه وقت کشور از وی خواست تا برای یاری ارتش ایران به سوی مرز های غربی بیاید و در برابر اعراب که در حال غارت ایران بودند دفاع کند.
سال ۶۳۳ میلادی ، اندرز به همراه پهلوان ایرانی بهمن جادویه با لشکری که از ایرانیان و اعراب مسیحی تشکیل شده بود، با سپاه نسبتا کوچکی در جنگ ولجه در برابر خالد بن ولید صف آرایی کردند، اما در این جنگ نیز مانند سایز جنگ های ساسانیان با اعراب با خیانت های سپاهیان و پیوستن به صفوف دشمن شکست نصیب سپاه ایران شد و سپاهیان باقی مانده وفادار به ایران نیز با این شکست در بیابان ها متفرق شدند و عده ای نیز موفق به بازگشت به تیسفون شدند.
اندرز نیز از گریختگانی بود که در بیابان ها بر اثر تشنگی جان سپرد.