سرویوس سولپیسیوس گالبا از ژوئن 68 تا ژانویه 69 پس از میلاد امپراتور روم بود. با مرگ نرون امپراتور روم در 9 ژوئن سال 68 میلادی، سلسله خاندان ژولیو کلودی رسماً پایان یافت و امپراتوری روم بدون جانشین واضحی برای تاج و تخت باقی ماند. با کمک ارتش، گالبا، فرماندار کل اسپانیا، به سرعت برخاست تا خلاء را پر کند.
بیوگرافی سرویوس سولپیسیوس گالبا
سرویوس سولپیسیوس گالبا در خانواده ای اشرافی در 24 دسامبر 3 پیش از میلاد در خانواده گایوس سولپیسیوس گالبا و مومیا آخایکا به دنیا آمد.
یک برادر بزرگتر به نام گایوس (ده سال از او بزرگتر) بعداً در سال 36 پس از میلاد به دلیل “رسوایی مالی” پس از خشم تیبریوس امپراتور روم (امپراتور وقت)، خودکشی کرد.
سوئتونیوس مورخ ایتالیایی، در حالی که اطلاعات چندانی از سالهای اولیه گالبا نداشت، نوشت که امپراتور آگوستوس گالبا را از میان گروهی از پسران جوان جدا کرد و گفت: “تو نیز اندکی از شکوه و جلال من را می چشی، فرزند.” روزی امپراتور باش به نظر نمی رسید این خبر بر تیبریوس، جانشین نهایی آگوستوس تأثیری بگذارد،
وقتی او پاسخ داد: «بسیار خوب، بگذارید در صلح زندگی کند. این خبر اصلاً به من مربوط نیست.» سوتونیوس اضافه کرد که امپراتور آینده “دانشجوی وظیفه شناس در امور عمومی و به ویژه در قانون بود…”
در مورد ظاهر گالبا، او کاملاً کچل بود (اگرچه سکه‌های دوران او را با مو نشان می‌دادند) و از یک مورد شدید آرتروز رنج می‌برد که هم دست و هم پاهایش را فلج می‌کرد – او حتی قادر به پوشیدن کفش نبود. تنها ازدواج گالبا (که چیزی بیش از یک امر رسمی در نظر گرفته می شود – از آنجایی که تصور می شد او همجنس گرا است) با سمیلیا لپیدس بود. پس از مرگ او و فرزندانش، علیرغم فشارهایی که برای این کار وجود داشت، از ازدواج مجدد خودداری کرد.
نظرات امپراتوران پیشین درباره گالبا
به استثنای نرون، سایر امپراتوران خاندان ژولیو کلودی ها آگوستوس، تیبریوس، کالیگولا و کلودیوس – به نظر می رسید که به سرویوس سولپیسیوس گالبا احترام می گذاشتند و او را قادر می ساختند که یک سری مناصب دولتی داشته باشد.
او به سرعت درجات را طی کرد و در نهایت فرماندار آفریقا شد (44-45 بعد از میلاد). پیش از این در سال 40 پس از میلاد، امپراتور کالیگولا او را به فرماندهی یک لژیون در آلمان منصوب کرده بود، چیزی که او را برای امپراتور جوان دوست داشت اما نه برای مردانش.
سوتونیوس نوشت: «در مانورهای طاقت‌فرسا (sic) مبارزان قدیمی و همچنین سربازان خام را سرسخت‌تر کرد و حمله بربرها به گال (فرانسه) را به شدت کنترل کرد. او در اوایل، هم به خاطر ظلم و هم به بی رحمی شهرت پیدا کرده بود.
گالبا بر این باور بود که هرگونه نشانه ای از نافرمانی کاملاً غیرقابل قبول است و بنابراین، قدرت او را به چالش می کشد. شهرت و توانایی او در فرماندهی افزایش یافت. پس از مرگ کالیگولا، بسیاری حتی پیشنهاد کردند که او تاج و تخت را بر عهده بگیرد. اما او نپذیرفت – حرکتی که باعث احترام امپراتور کلودیوس شد.
برای این وفاداری، کلودیوس او را به سمت کنسول آفریقا منصوب کرد و دستور سرکوب یک سری آشوب ها و شورش های بومی را صادر کرد.
کنار رفتن گالبا از خدمات دولتی
گالبا به طور ناگهانی از خدمات دولتی در سال 49 پس از میلاد کنار رفت. ظاهراً او پیشنهادات همسر کلودیوس و مادر نرون، آگریپینای جوان را رد کرده بود.
او سرانجام در سال 60 پس از میلاد به درخواست نرون به خدمت بازگشت و فرمانداری اسپانیا به او سپرده شد. او هشت سال در این سمت بود، اما وقتی امپراتوری تحت رهبری ضعیف نرون شروع به فروپاشی کرد، بسیاری از فرمانداران استان به مقابله با نرون برخاستند.
مارکوس سالویوس اوتو، (اتو امپراتور روم )فرماندار لوزیتانیا، و گایوس جولیوس ویندکس، یکی از فرمانداران فرانسه، از گالبا درخواست کردند تا نرون را سرنگون کند.
سوتونیوس نوشت: «…پیام‌آورانی از روم رسیدند و خبر دادند که نرون نیز مرده است، و شهروندان همگی از او (گالبا) اطاعت کرده‌اند، بنابراین او عنوان فرماندار کل را کنار گذاشت و عنوان سزار را به خود گرفت.
گالبا به عنوان امپراتور روم
با کمک اوتو (که توسط نرون به لوزیتانیا تبعید شده بود)، گالبا لژیون‌های دیگری را تشکیل داد و به روم لشکر کشید و با تأیید خبر مرگ نرون، تاج و تخت را به دست گرفت.
به گفته دی کاسیوس در تاریخ رومی خود، نرون زمانی که شنید که گالبا توسط سربازانش امپراتور اعلام شد، او نقشه ای برای کشتن همه سناتورها، سوزاندن روم و فرار به اسکندریه ایجاد کرد.
«نرون در آستانه اجرای این اقدامات بود که سنا نگهبانی را که او را محاصره کرده بود مانع شده و سپس با ورود به اردوگاه، او را دشمن اعلام کرد. و گالبا را به جای او انتخاب کرد. (به همین دلیل نرون خودکشی کرد)
سوتونیوس مورخ نوشت که تصدی تاج و تخت گالبا کاملاً محبوب نبود. اگرچه شواهد فراوانی در مورد توانایی خود برای حکومت ارائه می کرد، اما برای کارهای خوبش کمتر مورد تحسین قرار گرفت تا سرزنش اشتباهاتش.»
اشتباهات؟ سوتونیوس افزود: «او مردانی از هر درجه‌ای را بدون محاکمه یا حداقل شواهد به اعدام محکوم کرد… اما شدیدترین نفرت از او در ارتش به وجود آمد.» او از بسیاری از شهرهایی که فتح کرده بود، خراج خواست و پول را برای خود نگه داشت.
گالبا همچنین از بسیاری از افرادی که نرون معاف کرده بود، پول گرفت. با این حال، پول بازیابی شده برای سربازان او خرج نشد – اقدامی که مردان خود را از خود بیگانه کرد.
گالبا دیگر احساس نمی کرد که قدرتش بر تاج و تخت به آنها وابسته است، پس چرا باید به آنها رشوه بدهد. برای شهروندان روم که از مرگ نرون استقبال کرده بودند،
او دیگر برای نمایش های مجلل (یعنی بازی های گلادیاتوری) پول خرج نمی کرد و آنها را هدر دادن پول می دانست. شایعات ناآرامی در بسیاری از استان ها، از جمله آلمان، شروع به ظهور کرد.
مرگ و جانشین گالبا
از آنجایی که گابا حدود 70 ساله بود و در حالی که قدرتش بر تاج و تخت ضعیف بود، لوسیوس کالپورنیوس پیسو لیسینیانوس را به عنوان پسر و وارث خود پذیرفت.
اقدامی که باعث خشم حامی دیرینه‌اش اوتو شد، که خود را جانشین برحق می‌دانست. بدون هیچ جایگزین و حمایت ارتش، اوتو به گاردهای پراتورین رشوه داد:
(آنها وفاداری کمی نسبت به گالبا احساس می کردند) که هم گالبا و هم پیسو را در انجمن رومی به قتل رساندند و سرهای بریده آنها را نزد او آوردند.
اوتو به عنوان امپراتور جدید در ژانویه 69 مورد ستایش قرار گرفت. گالبا کمتر از هفت ماه سلطنت کرده بود و اولین نفر در ردیفی شد که بعداً به عنوان “سال چهار امپراتور” شناخته شد.
سرچشمه: کریگان، ام. تاریخ تاریک: امپراتوران روم. کتاب مترو، 2011