اتو امپراتور روم

مارکوس سالویوس اوتو به مدت سه ماه از 15 ژانویه تا 16 آوریل 69 امپراتور روم بود. او دومین امپراتور سال چهار امپراتور ها بود. اتو پس از چند ماه سلطنت در جنگ با ویتلیوس خودکشی می کند.

اوتو که عضوی از یک خانواده اصیل اتروسکی بود، در ابتدا دوست امپراتور جوان نرون بود تا اینکه در سال 58 توسط نرون، عملاً به فرمانداری استان دورافتاده لوسیتانیا تبعید شد. پس از یک دوره حکومت میانه رو در استان، او با گالبا، فرماندار همسایه هیسپانیا تاراکوننسیس، در جریان شورش های سال 68 بر علیه نرون متحد شد. او در راهپیمایی خود به روم با گالبا همراه شد، اما سپس بر ضد گالبا هم قیام کرد و گالبا را در آغاز سال بعد به قتل رساند.

اوتو با به ارث بردن مشکل شورش ویتلیوس، فرمانده ارتش در آلمانیا اینفریور، نیروی قابل توجهی را رهبری کرد که در نبرد بدریاکوم با ارتش ویتلیوس روبرو شد. پس از درگیری اولیه که منجر به 40000 تلفات شد، و عقب نشینی نیروهایش، اوتو به جای جنگ، خودکشی کرد و ویتلیوس امپراتور اعلام شد.

زندگی نامه اتو امپراتور روم

اوتو در 28 آوریل سال 32 پس از میلاد به دنیا آمد. پدربزرگش مارکوس سناتور بود و کلودیوس به پدر اوتو، لوسیوس سالویوس اوتو، مقام پدری اعطا کرد.

سوتونیوس در کتاب زندگی سزارها درباره ظاهر و بهداشت شخصی اوتو نظر می دهد.

گفته می شود که او قد متوسطی داشت، پاهای دراز و بنددار، اما در مراقبت از شخصش تقریباً زنانه بود. موهای بدنش را کنده بود و کلاه گیس‌ای می‌گذاشت که آنقدر با دقت به سرش کشیده شده بود که هیچ‌کس به آن شک نمی کرد. علاوه بر این، می گویند که او هر روز اصلاح می کرد و صورت خود را با نان مرطوب می مالید، تا هرگز ریش نداشته باشد.

جوونال در بخشی از کتاب هجوی دوم که همجنس گرایی مردانه را به سخره می گیرد، به طور خاص از اوتو به عنوان فردی بیهوده و زنانه یاد می کند که قبل از رفتن به نبرد، خود را در آینه نگاه می کند و برای اینکه زیبا به نظر برسد، صورت خود را با خمیر تمیز می کند.

گرینهالگ می نویسد اوتو با معشوقه نرون امپراتور روم یعنی پوپایا سابینا ازدواج کرد. نرون اوتو را مجبور کرد تا پوپایا را طلاق دهد تا خودش بتواند با او ازدواج کند. او در سال 58 یا 59 با انتصاب او به استان لوزیتانیا، اوتو را به استان لوزیتانیا تبعید کرد.

اتو در نقش فرماندار شهر لوزیتانیا

اوتو ثابت کرد که به عنوان فرماندار لوزیتانیا توانایی دارد، اما هرگز نرون را به خاطر ازدواج با پوپیا نبخشید. او با گالبا، فرماندار همسایه هیسپانیا تاراکوننسیس، در شورش دومی علیه نرون در سال 68 متحد شد.
نرون در اواخر همان سال خودکشی کرد و گالبا توسط مجلس سنا به عنوان امپراتور معرفی شد. اوتو در اکتبر 68 امپراتور جدید را به روم همراهی کرد.

سرنگونی گالبا

در 1 ژانویه 69 پیش از میلاد مسیح، روزی که گالبا در کنار تیتوس وینیوس منصب کنسولی را به دست گرفت، لژیون های چهارم و هجدهم آلمان از قسم وفاداری به امپراتور خودداری کردند.
آنها مجسمه های گالبا را فرو ریختند و خواستار انتخاب امپراتور جدید شدند. در روز بعد، سربازان آلمان نیز از سوگند وفاداری خودداری کردند و فرماندار استان، اولوس ویتلیوس را به عنوان امپراتور اعلام کردند.

گالبا تلاش کرد تا اطمینان حاصل کند که اقتدار او به عنوان امپراتور با پذیرفتن این ناراضیتی، نجیب زاده پیسو لیسینیانوس به عنوان جانشین خود معرفی کرد، اقدامی که باعث خشم اوتو شد.

گالبا در 15 ژانویه توسط پراتوری ها کشته شد و پس از مدت کوتاهی وینیوس کشته شد. سرهای آنها را روی نیزه ها گذاشته و اوتو را امپراتور اعلام کردند.

جنگ اتو با ویتلیوس و خودکشی اتو

جنگ اتو با ویتلیوس و خودکشی اتو ماجرایی است که تنها پس از چند ماه سلطنت اتو به وقوع پیوست.
پس از ماجراهایی که اتفاق افتاد و اتو توانست به امپراتوری روم برسد، رقیب دیگر امپراتوری یعنی ویتلیوس که فرماندار ژرمانیا یا همان آلمان امروزی بود، به مقابله با اتو برخاست.

اوتو که می دید لژیون های ویتلیوس به نزدیکی های روم رسیده اند، و جنگ فرسایشی بین نیروهای رومی در گرفته است، در سخنانی با اطرافیانش خداحافظی کرد و اعلام کرد: «به مراتب عادلانه تر است که یکی برای همه هلاک شود، تا بسیاری برای یکی».

سپس استعفای خود را اعلام کرد تا چند ساعت آرام بگیرد. صبح زود بعد با خنجری که زیر بالشش پنهان کرده بود به قلب خود زد و قبل از ورود خادمینش به چادر جان سپرد.

جسد اتو سوزانده شده و خاکسترش در یک بنای تاریخی قرار داده شد. او سه ماه سلطنت کرده بود. مراسم تشییع جنازه او همان طور که او می خواست برگزار شد. یک مقبره ساده به افتخار او در بریکسلوم با کتیبه Diis Manibus Marci Othonis ساخته شد. سلطنت 91 روزه او کوتاه‌ترین دوره سلطنت پرتیناکس بود که در سال 193 در سال چهار امپراتور، 87 روز به طول انجامید.

بررسی خودکشی اتو

تصور می‌شود که خودکشی اوتو برای دور کردن کشورش از مسیر جنگ داخلی و جلوگیری از تلفات در لژیون‌هایش انجام شده است. درست زمانی که او به قدرت رسید، بسیاری از رومیان یاد گرفتند که پس از مرگ اوتو به او احترام بگذارند.
کمتر کسی می توانست باور کند که یکی از همراهان مشهور سابق نرون چنین پایان افتخارآمیزی را انتخاب کرده باشد. تاسیتوس نوشت که برخی از سربازان در کنار آتشگاه او خودکشی کردند “زیرا آنها امپراتور خود را دوست داشتند و می خواستند در شکوه او شریک شوند”.

مارسیال، شاعر رومی، در دوران سلطنت امپراتور دومیتیان (81–96 پس از میلاد)، تحسین خود را از انتخاب اوتو برای نجات امپراتوری از جنگ داخلی از طریق قربانی کردن خود ابراز کرد:

معنی شعر به این صورت است:

اگرچه الهه جنگ داخلی هنوز در شک بود،
و اوتو شاید هنوز شانس برنده شدن داشت،
او از جنگی که به خون زیادی تمام می شد دست کشید،
و با دست مطمئن و درست خویش سینه اش را سوراخ کرد.

سرچشمه: امپراطور اوتو Réunion des Musées Nationaux.