فترت عثمانی یا نبرد داخلی عثمانی (نبرد آنکارا – ۵ ژوئیه ۱۴۱۳؛ ترکی استانبولی: Fetret Devri)، جنگی داخلی در امپراتوری عثمانی، بین فرزندان سلطان بایزید یکم بعد از شکست پدرشان در نبرد آنکارا در ۲۰ ژوئیه ۱۴۰۲ بود. اگر چه تیمور محمد چلبی را به عنوان سلطان تأیید کرده و به رسمیت شناخته بود، برادرانش عیسی چلبی، موسی چلبی، سلیمان چلبی و بعدتر مصطفی چلبی، از به رسمیت شناختن حکومت او امتناع و خودداری کردند و هر کدام خود را وارث تاج و تخت سلطنتی می‌دانستند. که نتیجه آن جنگ داخلی شد. دورهٔ فترت اندکی کمتر از ۱۱ سال به طول انجامید تا اینکه در جنگ چمارلو در ۵ ژوئیه ۱۴۱۳، محمد چلبی پیروز شد و با نام سلطان محمد یکم تاج‌گذاری و امپراتوری عثمانی را زنده و احیا کرد.
« القاب سیاسی »
در طول دورهٔ فترت، تنها محمد چلبی سکه‌های خود را با نام سلطان ضرب می‌کرد. سکه‌های برادرش، سلیمان، امیر سلیمان بن بایزید ضرب می‌شد، در حالی که سکه‌های موسی عنوان موسی بن بایزید را بر خود داشت. هیچ سکه‌ای از عیسی باقی و بر جای نمانده‌است .
