اَردَوان چهارم یکی دیگر از شاهزادگان مدعی سلطنت بود که پس از مرگ پدرش بلاش یکم ( بیست و دومین شاه از خاندان اشکانی ) ، زمام امور بخشی از ایران را از سال ۷۹ / ۸۰ میلادی تا سال ۸۱ میلادی در دست داشت . به خاطر جنگ های داخلی و اطلاعات کمی که از این دوره بر جای مانده است ، به طور دقیق مشخص نیست که چه کسی پس از مرگ بلاش یکم شاه ایران به شمار می‌آمده ، اما احتمال این که پاکور دوم شاه رسمی بوده باشد ، بیشتر است . ظاهراً بعد از درگذشت بلاش اول سه نفر همزمان به قدرت رسیده‌اند : پاکور دوم ، بلاش دوم و اردوان چهارم .
پیش از او پاکور دوم و پس از او نیز پاکور دوم سلطنت کرد . وی از دودمان اشکانیان و دارای دین و مذهب مزدیسنا بود .
در سال ۷۹ میلادی یک رومی از آسیای صغیر با نام تِرنتینوس ماکسیموس خود را نِرون قیصر روم خواند و تا فرات تاخت ، اما چون کاری از پیش نبرد به اردوان چهارم پناهنده شد .
به نوشته تاریخ نویسان رومی ، برکناری و خلع اردوان چهارم در جلسه ۲۸ مه سال ۸۱ میلادی مهستان ( سنای ایران ) از سوی چند نفر از بزرگان کشور پیشنهاد شد . بحث درباره این پیشنهاد مدتها طول کشید و در نهایت به رأی گیری گذاشته شد و مهستان رأی به برکناری و عزل اردوان چهارم داد .
از سکه های اردوان چهارم این چنین استنباط می‌شود که همدان (هگمتانه) مرکز فرمانروایی او بوده است .
« مرگ اردوان چهارم »
سرانجام وی در سال ۸۱ میلادی درگذشت .
عکس فوق نگاره ای از سکه ی اردوان چهارم میباشد .
