پس از مرگ مراد ، پسر او بایزید عثمانی موسوم به یلدریم بر تخت پدر تکیه زد .
بایزید به منظور اجلوگیری از جنگ داخلی ، بعد از دست یابی به قدرت برادرش را به قتل رساند.
بایزید همواره مانند پدر خود ، روحیه نظامی و جنگاوری داشت و در فتوحات و افزودن به امپراطوری عثمانی ، دست کمی از پدر نداشت .
پس از مرگ مراد ، بیگ های غرب آناتولی دست به شورش زدند ، در همین زمان که بایزید با پیروزی خود در کوزو اعتباری کسب کرده بود ، بی درنگ به سوی آناتولی حرکت کرد . او بسرعت شورشیهای آناتولی را سرکوب و امیر نشین های غرب آناتولی را به سرزمین خود افزود.
بایزید از هوش بالایی برخوردار بود ، با وجود روحیه جنگ آوری خود ، در سیاست نیز کاردان بود. بایزید تصمیم گرفت تا با بقایای دولت صرب روابط دوستانه ای برقرار کند . در ادامه همین سیاست تصمیم گرفت تا دو فرزند لازا را ، بر صربستان حاکم کند .
بایزید به بقایای آناتولی نیز رحم نکرد و طولی نکشید که دولت بیزانس آخرین سرزمین های خود که در آلا شهر بود را از دست داد.
بایزید در سال 1393 میلادی ، بار دیگر به سمت بالکان حرکت کرد . او موفق شد دوبروجا و تیرنووآ را به قلمرو عثمانی اضافه کند. در همان سال بایزید توانست پایتخت بلغارستان را فتح کند.پس از سقوط بلغارستان توسط عثمانی ، سیگیسموند پادشاه مجارستان طی نامه ای از بایزید خواست دلیل این جنگ افروزی ها را توضیح دهد.
در پی همین تنش ها بود که در سال 1396 میلادی جنگ صلیبی نیکوپولیس در گرفت . در شروع جنگ بنظر می آمد که عثمانی در حال شکست میباشد اما به یکباره بایزید همراه با یکصد هزار سرباز به نیکوپولیس آمد و نتیجه جنگ را به نفع عثمانی تغییر داد. با وجود تعداد کمتر عثمانی ،با سلاح های بهتری که عثمانی در اختیار داشت پیروز شد.
قسطنطنیه
در آوریل سال 1394 میلادی ، بایزید توانست سالونیکا را تصرف کند و با این اتفاق به دیوار های قسطنطنیه رسید و پس از محاصره قسطنطنیه در زمانی که انتظار میرفت آنجا را فتح کند ، عقب نشینی کرد. دلیل این تصمیم ، قدرت گرفتن تیمور لنگ بود که سپاهیان مغول تحت فرمان او بودند. تیمور به سرعت پیش رفت و پس از حمله به آنکارا و تار و مار کردن سپاه بایزید ، در سال 1402 میلادی ، بایزید را به اسارت گرفت و در کمتر از یکسال بایزید در گذشت.
