آرسیتس ( انگلیسی : Arsites ) یکی از سرداران اردشیر سوم و داریوش سوم هخامنشیان ( سیزدهمین و واپسین فرمانروای رسمی شاهنشاهی هخامنشی از سال ۳۳۶ تا ۳۳۰ پیش از میلاد بود ) و نیز ساتراپ فریگیه هلسپونت بود . وی اولی بین برابرها ( جمله ای است از زبان آگوستوس رومی که می خواست موقعیت خود را بین دولت مردان وقت توجیه کند ) در میان فرماندهان ایرانی در نبرد گرانیک ( نخستین نبرد و رویارویی اسکندر مقدونی با شاهنشاهی هخامنشی بود که در حوالی آسیای صغیر و کنار رود گرانیک روی داد ) بود .
« زندگی نامه »
آرسیتس در سال ۳۴۰ در زمان اردشیر سوم جلوی حمله و هجوم فیلیپ را به ایران گرفت . پس از آن نیز دیگر ساتراپ های ایرانی در آسیای صغیر تصمیم گرفتند تا از رخنهٔ و نفوذ اسکندر مقدونی ( پادشاه مقدونیه در یونان باستان بود ، وی در سال ۳۵۶ پیش از میلاد در شهر پلا زاده شد و تا سن ۱۶ سالگی تحت تعلیم ارسطو قرار داشت ، اسکندر موفق شد تا پیش از رسیدن به سن سی سالگی یکی از بزرگ ترین امپراطوری های دنیای باستان را شکل دهد که از دریای یونان تا هیمالیا گسترده بود ) به قلمرو ایران جلوگیری کنند . آرسیتس برخلاف مِمنُون سردار یونانی ایران که پیشنهاد گوشه گرفتن ارتش و سوزاندن خانه ها را داده بود ، با غرور گفت که وی اجازه نخواهد داد که حتی یک خانه در ساتراپی وی ویران و نابود شود . دیگر ایرانیان نیز که به ممنونِ یونانی شکاک و بدگمان بودند ، از سیاست آرسیتس حمایت و پشتیبانی کردند . پس از آن ارتش ایران به سمت غرب و کرانهٔ شرقی رود گرانیک رهسپار شد و پشت کرانه های این رودخانه آرایش نظامی گرفت . جنگی بی درنگ آرزو و خواسته سپاه مقدونی بود . اسکندر در مه سال ۳۳۴ مقابله و درگیری با مدافعان ایرانی را شروع کرد . همین که اسکندر از آب گذشت ، ایرانیان از هر سوی به وی تاختند . در این جنگ کلاهخود اسکندر شکست ، با این وجود وی از مرگ گریخت . در جنگ کینه توزانه ی بعدی بیشتر سرداران ایرانی کشته شدند و آرسیتس که با غرور خود در جلوگیری از هجوم اسکندر موجب شکست و کشته شدن سرداران ایرانی شده بود ، خودکشی کرد . اسکندر ژنرال خود کالاس را به عنوان ساتراپ فریگیه هلسپونت به جای آرسیتس منصوب کرد .
تاریخ دقیق تولد و مرگ آرسیتس مشخص نیست .
