در زمان پس از خلع خسرو پرویز و مرگ شیرویه پادشاهان زیادی بر تخت نشستند که هر کدام به مدت کوتاهی پادشاه ایران بودند. گشتاسب یا گشسب بنده یا جشنسده، با لقب پیروز دوم یا فیروز دوم در سال 630 میلادی قبل از آذرمیدخت و پس از شاپور شهروراز برای مدت بسیار کوتاهی بر تخت نشست.
بنا به استناد به نوشته طبری او در میشان متولد شده و نام پدر وی جشنس بود و مادر وی هم نوه خسرو پرویز، مهاندخت بوده است که با لقب فیروز دوم بر تخت نشست. طبری آورده است روزی از روز ها پیروز دوم هنگامی که بر تخت نشسته بود تاچ پادشاهی را کمی سنگین و تنگ یافت و این را بی پرده بر سخن راند و گفت این تاج چه تنگ است (فیروز دوم سری بزرگ داشت) بزرگان پس از شنیدن این سخن برآشفتند و این سخن وی را به فال بد گرفتند و بنا به تصمیم نهانیشان او را چند روز بعد کشتند.
بنا به نوشته بلعمی پیروز دوم یکی از نوه های خسرو انوشیروان است. بعلمی نوشته است:
پس چون کس دیگر از خاندان ساسان نیافتند، مردی یافتند از نوادگان انوشیروان نام او فیروز بن مهران. مادرش مهاندخت بود، دختر یزداد بن انوشیروان.
اختلاف در منابع
در کتاب آناهیتای پورداوود پس از برکناری پوراندخت، شخصی به نام جشسنده یا گشسب بنده بر تخت می نشیند. ولی در دیگر کتاب های تاریخ باستانی ایران اثر پیرنیا بعد از پوراندخت، گشناسب برده برادر خسرو سوم و یا نوه هرمز چهارم نوشته شده است و پس از او آذرمیدخت و پس از آذرمیدخت ابتدا هرمز پنجم و پس از او خسرو چهارم و سپس پیروز دوم نوشته شده است. بنابراین ترتیب گشتاسب برده یا گشسب بنده با پیروز دوم یکی نفر دانسته نشده است. به هر حال سال های پایانی عمر سلسله ساسانی به دلیل بر تخت نشستن شاهان زیاد تنها در مدت اندکی، اطلاعات ما از آن دوره بسیار کم و در مواقعی با اختلاف در منابع رو به رو هستیم.