مردانشاه پسر خسرو پرویز ( بیست و چهارمین شاهنشاه ساسانی ، فرزند هرمز چهارم و نوهٔ خسرو اول ، انوشیروان بود که موفق شد در بحبوحهٔ کشمکش های درباریان و فرماندهان نظامی و بزرگان حکومتی ، به قدرت برسد ) و شیرین ( از شهبانوان پرنفوذ ساسانی و محبوب ترین همسر خسرو پرویز ) بود .
مردانشاه در سال ۶۲۷ میلادی ، به عنوان ولیعهد ایران به وسیله خسرو پرویز برگزیده شد.
وی از خاندان ساسان و دارای دین و مذهب مزدیسنا بود .
در واپسین مرحلهٔ جنگهای چند صد سالهٔ ایران و روم ، در سال ۶۲۷ میلادی ، در سال سی و هفتم فرمانروایی خسرو پرویز ، کاخ دستگرد محل سکونت خسرو پرویز ، به وسیله هراکلیوس امپراتور روم اشغال شد .
خسرو پیشنهاد صلح هراکلیوس را نپذیرفت و همراه همسر محبوبش شیرین و دو پسر وی شهریار ( پسر خسرو و احتمالاً پسر خواندهٔ شیرین ) و مردانشاه ، از شط دجله گذشته و به ویه اردشیر در قسمت غربی دجله رفت . خسرو پرویز در این زمان مبتلا به بیماری بود . در این روز ها نفوذ و تاثیر شیرین بر روی خسرو پرویز بقدری زیاد بود که شاه در اثر تلقین شیرین در صدد برآمد که به جای پسر بزرگ خود شیرویه که از همسرش مریم دختر موریکیوس امپراتور روم شرقی بود ، مردانشاه را که کودکی خردسال بیش نبود ، به ولیعهدی برگزیند . مسئله انتخاب ولیعهد در این اوقات که فرمانروا ناتوان و بیمار بود البته نمی‌توانست با دخالت بزرگان برخورد نکند ، چرا که سستی و ضعف خسرو دوباره موجب قوت یافتن حزب نجبا شده بود . ناخرسندی و نارضایتی نجبا از انتخاب مردانشاه ، با سعی شیرویه جهت نیل به حق خویش ، خسرو را با یک دسیسه خونین خانوادگی مواجه ساخت .
کواذ ملقب به شیرویه که مقام ارشدیت را در جانشینی پدرش داشت ، از پیشامد ها باخبر شد و مصمم شد که از حق خود دفاع کند و به همراهی فرمانده کل نیروی کشور گشنسب اسپاذ و دشمنان خسرو پرویز ( پدرش ) ، در تیسفون علیه پدر قیام کرد و این شورش ، زندانی شدن و در نهایت قتل خسرو پرویز را بدنبال داشت .
« مرگ مردانشاه »
شیرویه نخست پدرش و مردانشاه را کشت و بعد سایر برادران را . در این قتل عام خانوادگی ، پسران خسرو پرویز که مجموعاً هفده نفر بودند به فرمان او کشته شدند .
