نبرد میکال جنگی است که پس از جنگ های سالامیس و پلاته رخ داد. پس از شکست ارتش ایران در جنگ پلاته٫ و کشته شدن مردونیه داماد و سردار خشایارشا، یونانی هایی که در جزیره سامس زندگی می کردند، فرستادگانی را نزد فرمانده نیروی دریایی یونان گسیل داشتند و از او درخواست کردند که آنان را در مقابله با ایرانیان یاری دهند و آنان را از یونان بیرون برانند.
او نيز به همراه ناوهای دريايي يونان به سوی سامس حركت كرد.ایرانیان نیز پس از آگاهی از حرکت نیروی دریایی یونان به طرف میکال حرکت کردند جایی که نیروی زمینی ایران مستقر بود. آنان با این حرکت قصد داشتند تا در حمایت نیروی زمینی باشند.
ایرانیان پس از رسیدن به جزیره میکال از کشتی های خود پیاده شدند و تمامی کشتی ها را به خشکی کشاندند و آنان را بر روی یکدیگر گذاشتند و حصاری از چوب در ساحل ساختند و همانطور که عادت ایرانیان بود دورتادور خود خندقی نسبتا عمیق کَندند و آماده رسیدن یونانیان شدند. رهبری نیروی دریایی یونان که هم اکنون در حال پیشروی به سوی میکال بود، را پائوزانیاس اسپارتی بر عهده داشت که سرداری با تجربه و سرد و گرم چشیده بود.
سرانجام یونانیان به میکال رسیده و نبرد با شدت هر چه تمام تر آغاز شد و هر دو طرف به شدت می جنگیدند یونانیان سعی داشتند تا به سنگر های چوبی ایرانیان نفوذ کنند و ایرانیان هم با دلاوری از مواضع خود دفاع می کردند و بارانی از قبیل تیر٫ زوبین٫نیزه و سنگ را بر سر یونانیان می ریختند و تلفات زیادی بر یونانیان وارد آوردند ولی سرانجام یونانیان توانستند به درون سنگرهای چوبی نفوذ کنند و به گزارش هرودوت: .
“نه سنگر های چوبی که ایرانیان بر پا کرده بودند توانست مانع نفوذ آنان شود و نه برتری نفری ایرانیان. و ایرانیان بعد از نفوذ یونانیان که دیگر تاب مقاومت خود را از دست داده بودند٫ به طور کلی مغلوب شدند و سردار سپاه یونان یعنی پائوزانیاس با مشاهده برتری تعداد ایرانیان برای این که دچار محاسبه غلط نشود ٫ دستور داد تا هیچ اسیری گرفته نشود و از این رو سراسر میدان نبرد پر از اجساد شده بود. به گفته هرودوت ایرانیان حدود ۱۰۰ هزار نفر تلفات دادند.
پس از جنگ يونانیان به طرف هلس پونت حركت كردند تا پل آنجا را خراب كنند ولي اين پل قبلا خراب شده بود. بعضي از تاريخ نگاران مي نويسند كه جنگ پلاته و ميكال در يك روز اتفاق افتاده است. سپس یونانیان توانستند دژ سِسْ تُسْ را هم که در ساحل اروپایی تنگه ی هلسپونت قرار داشت را هم به تصرف در آوردند.”
یورش یونانیان به مستملکات ایران در اروپا
در سال ۴۷۶پیش از میلاد که مصادف می شد با دهمین سال پادشاهی خشایارشا٫ یونانیان بر آن شدند تا ایرانیان را از مستعمرات خویش بیرون رانند. برای این منظور نیروی دریایی بزرگی فراهم آورده آن را تحت فرماندهی پوزانیاس پادشاه اسپارت و آریستیدس از رجال آتن قرار دادند. دو آدمیرال قبرس را به تصرف در آوردند و در هلسپونت(داردانل) بیزانس را تسخیر کردند. اما بعدا میان دو فرمانده یونانی اختلاف افتاد. پوزانیاس به منظور جلب کمک ایران برای تسلط بر یونان٫ در نهان با ایرانیان رابطه برقرار کرد. اما سرانجام این راز کشف شد و وی به محاکمه کشیده شد و آن ان مجبور به بازگشت به اروپا شدند.
سرچشمه:
- جهانگشای ناکام هخامنشی – ایمان نوروزی