ارسس (آرسس) یکی از واپسین شاهان هخامنشی بود که پس از کشته شدن اردشیر سوم بر تخت هخامنشیان نشست. فرمانروایی ارسس تنها دو سال یعنی از سال 337 تا 335 میلادی بود. باگواس خواجه پس از آن که اردشیر سوم را با همکاری پزشک مخصوص دربار مسموم کرد جوان ترین پسر او یعنی ارسس را بر تخت نشاند. باگواس به این هم اکتفا نکرده و تمام برادران ارسس را نیز به قتل رساند تا کسی در مقام قدرت بر نیاید.
کشته شدن اردشیر سوم که حداقل پادشاهی مصمم و شجاع بود ضایعه ای جبران ناپذیر در آن زمان حساس بود. چرا که این اتفاق یعنی کشته شدن اردشیر سوم یکی از سرنوشت ساز ترین اتفاق های تمام تاریخ پارسیان و حتی تاریخ جهان بود. چرا که درست در همین زمان اتفاق ها و تغییرات سیاسی بزرگی در یونان در حال انجام بود. چون در همین زمان فیلیپ، پدر اسکندر بزرگ اروپا را آماده یک تسویه حساب بزرگ با امپراتوری ایران می کرد و از خوش اقبالی او امپراتوری ایران سخت ناتوان و رنجور شده بود.
فیلیپ نیز با آگاهی از این موضوع با فرستادن قاصدی از ارسس تقاضای نیروی کمکی کرد ارسس نیز سرباز زد و فیلیپ این رفتار شاه ایران را نشانه اعلان جنگ به همگان تعبیر کرد. یک سال بعد یعنی در سال 337 میلادی فیلیپ به سبب لیاقت خویش به فرماندهی نیروهای یونانی ضد ایران رسید.
فیلیپ با استفاده از این امکان با یک نیروی 10 هزار تنی که همگی پیاده نظام سنگین اسلحه بودند با شعار آزادی شهرهای یونانی آسیای صغیر وارد متصرفات ایران شد. اما شاه ایران که قدرتی برای تصمیم گیری نداشت تصمیم به قتل باگواس گرفت اما باگواس بر او پیشدستی کرده و او را نیز مانند پدر و برادرانش به مسموم کرد. باگواس پس از کشتن فرزندان ارسس، داریوش سوم را بر تخت نشاند.
در نوشته های پلوتارخ میبینیم که او به جای ارسس، نام وی را اُآرسس نوشته است. پلوتارخ می نویسد خواجه باگواس پس از مسموم کردن اردشیر سوم تخت سلطنت را به اسکندر سپرد و نه به ارسس!. پلوتارخ نام باگواس را بُگوس آورده است و همچنین او داریوش سوم را از شاهزادگان و خاندان هخامنشی نمی داند.
از سکه های به جا مانده از آن دوران دور، مورخان موفق به شناسایی سکه های ارسس شده اند. با نگاه کرده به آن سکه ها در می یابیم که ارسس مردی بوده است با ریشی دراز و تیز و با بینی عقابی.